معنی کر کوله - جستجوی لغت در جدول جو

کر کوله

فرهنگ گویش مازندرانی

کرکاوله

(کَ وِ لَ / لِ)

مرکّب از: کرک، مرغ + آوله، صورتی از آبله، آبله مرغان در لهجۀ مردم قزوین. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کولکوله

(لَ مَ)

دهی از دهستان شهرویران که در بخش حومه شهرستان مهاباد واقع است و 213 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

هرکوله

(هَِ کَ لَ)

دختر شگرف اندام نیکوخلقت خوشرفتار بزرگ سرین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، دختر چاق برجسته سرین و ابوعبیده گوید: الضخمه الاوراک. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کرکوره

(کَ)

رودباری است دورنگ. (منتهی الارب). وادیی است بعیدقعر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

کرکولی

(کَ)

دهی است از دهستان جرگلان بخش مانۀ شهرستان بجنورد. کوهستانی و گرمسیر است و 415 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

کرکویه

کرکوی. شهری است از نواحی سیستان و مجوسان در آنجا آتشکدۀ بزرگی دارند. (از معجم البلدان). رجوع به کرکوی شود.
- آتش کرکویه، آتش کرکوی. رجوع به کرکوی و سرود آتشکدۀ کرکوی شود

لغت نامه دهخدا

کراکله

(کَ کِ لَ)

مراد از آن مردمی هستند در طبرستان که غارت کنند بر وجه خفیه در عقب درختان و احجار و گودالها. بعضی گفته اند اصل آن کرکیل است یعنی شریر و مفسد طبرستان و بعضی گفته اند کرکیل معرب گول گیر است، یعنی غافل گیر. (از حاشیۀ ترجمه یمینی ص 295) : و لشکر عقب او پیاپی می رفت تا به حدود جرجان افتاد و خود را در میان مخارم و آجام آن نواحی انداخت و کراکلۀ ولایت دست به قتل و نهب آوردند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 295)

لغت نامه دهخدا

کرکوره

دره ژرف

فرهنگ لغت هوشیار

کور کوره

غلیواج مرغ گوشت ربا زغن: تیری که هر کجا که یکی پشم توده دید حالی چو کور کور درو آشیان کند. (کمال اسماعیل)، (نرد) (یک یک تک تک) آوردن دو طاس که هر یک یک خال داشته باشد دو تک خال دو کور

فرهنگ لغت هوشیار